🙄 همیشه میگیم خودمونو نباید با کسی مقایسه کنیم. هر کس مسیر و سرعت رشد خودشو داره. موانع و منابع متفاوتی داره.
اما یه بدبختی که ما سولوپرنورها زیاد باهاش روبرو میشیم، اینه که کسی نیست خودمونو باهاش مقایسه کنیم. 😶
نتیجش چی میشه؟ همممیییشششه فکر میکنیم کم کاریم. 😑
👨👩👦👦وقتی توی یه دفتر، همراه چند نفر باهم کار میکنیم، حدودی میاد دستمون که کم کاریم یا پر کار. خودمونو با همکارا مقایسه میکنیم. مثلا میبینیم یکی همش با دوستاش پای تلفنه، یا در رفتو آمده و کارو جدی نمیگیره. یکی از وقتی میاد پای کارشه تا وقتی تایم کاری تموم شه بزور بیرونش کنن. میفهمیم با جریان جلو میریم یا داریم پرتو پلا میشیم یا زیادی داریم به خودمون فشار میاریم.
🤷♂️ اما وقتی تنها کار میکنی و رییس خودتی، نه خودت میفهمی چقدر پروداکتیو بودی نه کسی میزنه روی شونت میگه ایول امروز عالی بودی. بخصوص که این کار، کارآفرینی باشه و متعارف و تکراری نباشه.
👈 ولی یچیزیو از من داشته باشید: سولوپرنورها خیلی بیشتر از یه کارمند اداری کار میکنن. حتی اگه به نظرتون نرسه.
😥 توی اداره یا محیط کار بودن، بخاطر پوشش رسمی، فضای خشک اداری، و راحت نبودن تعاملات و فعالیتها، خستگی زیادی رو ایجاد میکنه. کارمند فکر میکنه کار زیادی کرده و بخاطر اون خستست. ولی معمولا بخاطر این عوامل جانبیه که خسته شده. نه کار زیاد.
🦦 سولوپرنور اما محیطش راحته، برای همین هرچی کار کنه فکر میکنه چون خسته نیست، حتما کم کاری کرده...
دوره هجده جلسه ای راه اندازی کسب و کار الکترونیک برای عموم
- ۰۲/۰۶/۱۸